فضای ادبی هنری در کتاب زیبایی شناسی ادبی
نظریه زیباییشناسی ادبی (A.V.G)، فضاهای مختلفی را در هنر ادبت باز تعریف می کند :
فضای خالی
فضای بسته و باز
فضای کنتراست یا سایه روشن
فضای پرسپکتیو
فضای پارادوکسی
فضای مثبت و منفی
فضای میان سازه ای
هر کدام از این فضاها در هنرهای زیبا چون: معماری، موسیقی و نقاشی تعاریفی دارد و به شکل کاربردی در نقد زیباشناسانه هنرهای زیبا بکار می رود. اما سوال اینجاست با توجه به آنکه هنر ادبیت نیز یکی از اقسام هفت گانه هنرهای زیباست، چگونه می توان در هنر ادبیت از این فضاها در تحلیل زیباییشناسی ادبی بهره برد؟آیا می توان یک اثر ادبی را به مانند یک تابلو نقاشی و یک بنای معماری یا یک قطعه موسیقی تبیین هنری نمود؟ مگر نه اینکه هنر ادبیت مجموعه ای از هنرهای زیبا ی معماری و موسیقی و نقاشی را در خود جمع نموده است، پس قطعا می توان به این هدف دست یافت. با توصیفاتی که از فضا در هنرهای تجمی- شنیداری شد، چگونه می توان ادبیت را هم در این مفهوم سهیم کرد؟ آیا فضای خالی در معماری متن ادبی جایی و تعریفی دارد؟ فضای پرسپکتیو، کنتراست، باز و بسته، منفی ومثبت و فضای میان سازه ای در هنر ادبیت چگونه می تواند در سطح سازه های شنیداری- تجسمی در سطح بافت متن نمود یابد؟ (کتاب نظریه گشتالت تجسمی- شنیداری در زیباییشناسی ادبی مبتنی بر مبانی هنرهای زیبا:ص 316- 320 )